အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ခေလာက္ျဖစ္ေနေသာ အမိန္႔အာဏာအသုံးအႏႈန္းေတြ ေတာ္ေလာက္ပါျပီ ေအာင္ဇင္(ပုဇြန္ေတာင္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)

  ကၽြန္ေတာ္သည္ ဥပေဒသမား မဟုတ္ပါ။သုိ႔ေသာ္ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ ေသာ ဥပေဒသည္ ႏွစ္မ်ိဳးသာရွိပါသည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးသည္ ျပည္သူကုိ အကာအကြယ္ေပးေသာ ဥပေဒျဖစ္ျပီး  ဒုတိယတစ္ မ်ိဳးမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူကုိ အကာအကြယ္ေပးေသာ ဥပေဒသာ  ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဥပေဒကုိစဥ္းစားသည့္ အခါ ျပည္သူကိုမ်က္ႏွာမူ၍ ျပည္သူမ်က္ႏွာရႊင္လန္းေစေသာ ဥပေဒမ်ားကုိသာ ႏွစ္သက္ေထာက္ခံမည္သာ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္စဥ္ကက ျပည္သူကို ရဲရဲကတိ ျပဳခဲ့သည္မွာ  ႏွစ္ခုသာ ရွိပါသည္။ ၄င္းတုိ႔မွာ ျပည္သူ႔ အတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ ဥပေဒမ်ားကုိ ေထာက္ခံျပီး ျပည္သူ႔အတြက္အက်ိဳးမဲ့ေစမည့္ဥပေဒမ်ားကုိ ကန္႔ကြက္မည္ဟု ကတိျပဳ ခဲ့ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေသာအခါ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ ျပည္သူ႔အသံ ဆုိသည့္အတုိင္း ျပည္သူ၏အသံမ်ားကို ဟစ္ေၾကြးေတာင္းဆုိခဲ့ပါသည္။ ၇၀%ေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ရသင့္သေလာက္ေတာ့ ရခဲ့ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ္လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း ၂ႏွစ္သားေက်ာ္ေက်ာ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ အသံလိႈင္းမ်ား၏ေရွ႕တြင္ အကာအရံ အခက္အခဲမ်ား ေတြ႔လာရပါေတာ့သည္။ ဤသည္မွာလည္း စိန္ေခၚမႈတစ္ခုအေနနဲ႔ မွတ္ယူပါသည္။

          ဒီမုိကေရစီအသက္သည္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကို အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီ လုိက္နာက်င့္သုံး ျခင္းဟု နားလည္ပါသည္ ။ ဒီမုိကေရစီ၏ပဲ့ကိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္သည္လည္း ျပည္သူမ်ားအတြက္ အကာ အကြယ္ေပးေသာ ဥပေဒမ်ားကိုသာ ျပဳသင့္သည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ပါသည္။ ထုိသို႔ ဥပေဒျပဳခြင့္ရသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္မ်ားတြင္လည္း ကိုယ္ပိုင္ယုံၾကည္မႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိေဆြးေႏြးမႈမ်ား ရွိရမည္ဟုုလည္း ယုံၾကည္ ပါသည္။ ထုိသို႔ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ျပည္သူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ေပးလုိက္သည္ဟုလည္း ခံယူပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ၂၀၁၃ ျပည္သူလႊႊတ္ေတာ္ဆုိင္ရာႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဆုိင္ ရာ နည္းဥပေဒအခ်ိဳ႕ကိ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့မည္။

          ကၽြန္ေတာ္ျပင္ဆင္သည္မွာ ဥကၠဌႏွင့္ ဒုတိယဥကၠဌတုိ႔၏ တာ၀န္ႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားထဲမွ အခန္း(၅)၊ အပိုဒ္(၁၉)၊ ပုိဒ္ခြဲ(က)တြင္ ပါေသာ လႊတ္ေတာ္ကုိ စည္းကမ္းေသ၀ပ္ေစရန္ တာ၀န္ယူၾကိးၾကပ္ကြပ္ကဲျခင္းႏွင့္ ထုိသို႔ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲ ရာ တြင္ “မိမိခ်မွတ္ေသာ အမိန္႔မ်ားကို” တည္ေစရန္ လိုအပ္ေသာ “အခြင့္အာဏာ” အျပည့္အ၀ က်င့္သုံးခြင့္ရွိျခင္း ဆုိသ္ည့အပိုဒ္ တြင္ “အမိန္႔၊ အခြင့္အာဏာအစား” “မိမိခ်မွတ္ေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ာကို” တည္ေစရန္ လိုအပ္သာ “လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကုိ” ဥပေဒႏွင့္ အညီ အျပည့္အ၀က်င့္သုံးခြင့္ရွိျခင္းလို႔  ျပင္ဆင္ခဲ့ပါသည္။

          ထုိသို႔ျပင္ဆင္ျခင္းမွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကိုေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ လႊတ္ေတာ္ၾကီးတြင္ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ပြင့္ လင္းျမင္သာမႈရွိျခင္းသည္ အဓိကက်ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အမိန္႔အာဏာေအာက္တြင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသည္ထက္  ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းစည္းကမး္မ်ားေအာက္တြင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပျခင္းသည္ ဒီမုိကေရစီပိုက်လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ျပင္ဆင္ခ်က္ကို ေထာက္ခံသူရွိပါက မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းေသာအခါ လႊတ္ေတာ္တစ္ခုလုံးျငိမ္သြားျပီး  ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စမ္းေခ်ာင္းလႊတ္ေတာ္ကို္ယ္စားလွယ္ ဦးစိုး၀င္း ေပါင္းႏွစ္ဦးသာ မတ္တပ္ရပ္ခဲ့ပါသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္သလဲ၊ ၀မ္းနည္းဖုိ႔မေကာင္းလား။

ကၽြန္ေတာ္ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီႏွင့္ ေဆြးေႏြးစဥ္က “ဒီဥပေဒကို ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ရတာက ျပည္သူေတြအတြက္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေဖာက္မယ့္သူေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ေပ်က္သြားမယ္ဆုိရင္ အမ်ား ျပည္သူေတြၾကားလုိ႔မေတာ္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီႏွလုံးသားအခံနဲ႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အသုံး အႏႈန္းမ်ားက ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ႏွလုံးသားကုိ ၾကမ္းရွရွ ျဖစ္ေစပါတယ္”လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္ေတာ္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးအေနနဲ႔  အမိန္႔အာဏာရဲ့ေအာက္မွာ သင္းသတ္ထားတဲ့ သစ္ပင္လုိေနရာမွာထက္ ဥပေဒမူ၀ါဒရဲ့ေအာက္မွာ ဂုဏ္ရွိတဲ့ ၊ သိကၡာရွိတဲ့ ေနထုိင္နည္းနဲ႔ တင့္တင့္တယ္တယ္ ထည္ထည္၀ါ ၀ါ ေနထုိင္လိုပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ျပည္သူတုိ႔ရဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ျပည္သူ႕အသံသာ လႊမ္းသင့္ပါတယ္။အမိန္႔အာဏာသံမ်ားကင္းစင္

သင့္ပါတယ္။  သို႔မဟုတ္လွ်င္ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္ႏွင့္ခေလာက္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ား။

NEWS WATCH ဂ်ာနယ္ ( ၁၇-၅-၂၀၁၃)